Πέμπτη 16 Ιούλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ανεργία καλπάζει

Ακόμα και η επίσημη Στατιστική δεν μπορεί να κρύψει τις εφιαλτικές διαστάσεις που παίρνει η ανεργία, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που υπηρετεί τη μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους με κάθε τρόπο. Τα χτεσινά στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας καταγράφουν την ανεργία να έχει φτάσει στο 9,4% τον Απρίλη του 2009 (από 7,7% τον Απρίλη του 2008), με τον αριθμό των ανέργων να αυξάνεται πάνω από 20%. Μέσα σε δώδεκα μήνες, οι άνεργοι έφτασαν τους 466.878 από 380.775. Ενδεικτικό, επίσης, στοιχείο είναι ότι η ανεργία «τσακίζει κόκαλα» στους νέους (ποσοστό 25,2% στις ηλικίες 15-24) και στις γυναίκες (13,3%). Ενώ μεγάλη αύξηση παρουσίασε το ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους ηλικίας 45-54 ετών (7% από 4,1%).

Τα επίσημα στοιχεία αποτελούν μόνον ένα μέρος της πραγματικότητας. Η οποία είναι πολύ χειρότερη και επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ διαδέχτηκε άξια την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του πολιτικού εκπροσώπου των καπιταλιστών. Δεν περνάει μέρα, που να μην κόβει, ράβει και υλοποιεί, βασιζόμενη στους νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, μέτρα ενίσχυσης με κάθε τρόπο των επιχειρηματιών. Παχυλές επιδοτήσεις σε ξενοδόχους, εφοπλιστές, τραπεζίτες. Φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης. Απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές, μέσω διαφόρων προγραμμάτων, όπως το «μια αρχή μια ευκαιρία». Λήψη μέτρων για τη στήριξη και ενίσχυση της εκ περιτροπής απασχόλησης και πολλά ακόμα. Ολα αυτά τα μέτρα, που σήμερα προωθούνται και ενισχύονται στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, αποτελούν συνέχεια των πολιτικών που εφαρμόζονται όλα τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος τους είναι να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα.

Ακόμα και τη στιγμή που η αλματώδης αύξηση της ανεργίας δεν μπορεί να κουκουλωθεί ούτε από τα επίσημα στοιχεία, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «ανησυχεί» για την κοινωνική συνοχή. Ο,τι ακριβώς ανησυχεί και το κεφάλαιο. Ανησυχούν για την όξυνση της ταξικής πάλης οι εργατοπατέρες. Αυτή η ανησυχία της επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά το ρόλο της. Την προσπάθειά της να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, να τους εγκλωβίζει στη λογική του κοινωνικοεταιρισμού και της διαχείρισης. Με στόχο να αμβλύνει τις αντιδράσεις τους. Αποκαλυπτική και ενισχυτική είναι και η στάση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ). Περισσεύουν οι διαπιστώσεις της για τα προβλήματα των εργαζομένων, την αύξηση της ανεργίας, της εκ περιτροπής απασχόλησης, κλπ. Αλλά δε λέει κουβέντα για τις αιτίες. Φτάνει, μάλιστα, να προτείνει ως μέτρο αντιμετώπισης της ανεργίας την απαγόρευση των απολύσεων σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. «Νομιμοποιώντας», έτσι, τις απολύσεις σε όσες επιχειρήσεις εμφανίζονται δήθεν ως προβληματικές.

Η σημερινή κυβέρνηση και όσοι σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο υπερασπίζονται την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου προσπαθούν να συγκαλύψουν ότι ο καπιταλισμός γεννά και θρέφει την ανεργία. Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Δε χωρά καμία αυταπάτη. Αυτή η πολιτική δεν περιορίζει την ανεργία, αλλά περιορίζει δραστικά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Για τους εργαζόμενους, η λύση είναι μια: Καταδίκη αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της. Συσπείρωση με τις ταξικές δυνάμεις για την ανατροπή της.


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ